Έβαλε ο Θεός σημάδι

παλικάρι στα Σφακιά

κι ο πατέρας του στον Άδη

άκουσε μια τουφεκιά

Της γενιάς μου βασιλιά

μην κατέβεις τα σκαλιά

Πιες αθάνατο νερό

να νικήσεις τον καιρό

Έβαλε ο Θεός σημάδι

παλικάρι στα Σφακιά

κι η μανούλα του στον Άδη

τράβηξε μια χαρακιά

Της καρδιάς μου βασιλιά

με τον ήλιο στα μαλλιά

Μην περνάς τη χαρακιά

η ζωή είναι πιο γλυκιά...

 Δυστυχώς τη πέρασε...
    
 

 Είναι τώρα αυτά για μένα? Μάλλον όχι αλλά όταν μπλέξεις με "τρελές" παρέες και γουστάρεις με χίλια αναπόφευκτα ακολουθείς.

Οσο με θυμάμαι στο ερώτημα βουνό ή θάλασσα δεν υπήρχε καν σκέψη πριν απαντήσω...θάλασσα και πάλι θάλασσα. Τα τελευταία 2 χρόνια είχα τη τύχη και τη χάρα να γνωρίσω ανθρώπους που τους άρεσε το βούνο και μάλιστα το δύσκολο χιονισμένο βουνό. Δεν ήθελα και πολύ, πήρα τη τρέλα μου και ακολούθησα ...

Ξαφνικά, απο το πουθενά, σκάει η βόμβα. Πάμε Mont Blanc και μετά Εβερεστ? Ρε τι είναι αυτά που λέτε σοβαρευτείτε. Δυστυχώς ή ευτυχώς το έλεγαν σοβαρά οπότε τη πατήσαμε. Τέσσερα σχολεία πρέπει να πέρασουμε ώστε να είμαστε άρτια καταρτισμένοι για το εγχείρημα.

Μπορεί και να μην πάμε ποτέ αλλά οτι μαθαίνεις σε αυτή τη ζωή χρήσιμο είναι, άσε που θα περάσουμε τέλεια και στα 4 σχολεία (αν έλειπε και το διάβασμα).

  Εδώ και μια εβδομάδα ακούω απο φίλους και γνωστούς την ίδια φράση ξανά και ξανά. "Καλό χειμώνα" εύχονται ο ένας στον άλλον λες και τους πείραξε το όμορφο και λαμπερό καλοκαίρι που θεωρητικά οντως τελείωσε αλλα πρακτικά θα διαρκέσει πολύ ακομα...

  Κάθε εποχή ζει μέσα μας και δυστυχώς μέσα μου ζει το καλοκαίρι...

«O Oλυμπισμός επιδιώκει τη δημιουργία τρόπου ζωής ο οποίος θα βασίζεται στην προσπάθεια, την εκπαιδευτική αξία του παραδείγματος προς μίμηση και τον σεβασμό των παγκόσμιων ηθικών αξιών».

Ετσι πίστευε ο εμπνευστής των σύγχρονων Oλυμπιακών αγώνων Πιερ ντε Κουμπερτέν.

Γιατί στις μέρες του δεν υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα σε αθλητισμό και πρωταθλητισμό.Αλήθεια ποια η διαφορά ?

Απαντήσεις πολλές αλλά μια είναι η πραγματική, ΧΡΗΜΑ.

Χορηγοί, ομοσπονδίες ακόμα και ο φίλαθλος κόσμος θέλουν να βλέπουν ανταγωνισμό, μεγάλες επιδόσεις σε κάθε διοργάνωση. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και η επιδίωξη πρόσκαιρων διακρίσεων, είναι μία από τις βασικές αιτίες του ντόπινγκ και η χρήση απαγορευμένων ουσιών είναι κοινό μυστικό.

Γοναδοτροπίνη, ερυθροποιητίνη, κορτικοτροπίνη, εφεδρίνη, υδροκορτιζόνη, προπρανολόλη είναι μερικές από τις μαγικές ουσίες που προσφέρουν τη δυνατότητα στους αθλητές για καλύτερες επιδόσεις άρα και για καλύτερη χορηγία.

Η δημιουργία της Παγκόσμιας Υπηρεσίας Αντιντόπινγκ (WADA), στην ηγεσία της οποίας είναι ο πρώην Oλυμπιονίκης Ντικ Πάουντ, αποτελεί παγκόσμια προσπάθεια για την καταπολέμηση της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών στον αθλητισμό.

Αλλά δυστυχώς η δράση προηγείται της αντίδρασης. Οσα βήματα προόδου να κάνει η WADA, η επιστήμη του ντόπιγκ θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά.

Επιστήμη ναι επιστήμη. Ακουγα χθες σε κάποιο δελτίο ειδήσεων έναν καθηγητή βιοχημείας και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι η χρήση απαγορευμένων ουσιών (ντόπινγκ) βλάπτει. Βλάπτει πρώτα από όλα την ΥΓΕΙΑ των αθλητών και επίσης βλάπτει ό,τι αντιπροσωπεύει το πνεύμα του Oλυμπισμού δηλ. την ευγενή άμιλλα. Γνωστές πολλές περιπτώσεις θανάτων αθλητών από τη χρήση αυτών των ουσιών.

ΧΡΗΜΑ, όλα στο βωμό του…

Υ.Γ η ουσία που βρέθηκε στα δείγματα των Ελλήνων αθλητών είναι 1000 φορές πιο δυνατή από την τεστοστερόνη, διαλύει το πάγκρεας, δεν κυκλοφορεί επίσημα και έχει απαγορευτεί ακόμα και για πειράματα σε ζώα.

...7:13 καθε πρωι ανοιγει το ραδιοφωνο και διακοπτει τα ονειρα μου. Σημερα ξυπνησα με το παρακατω τραγουδι που εκτος απο αγαπημενο, μου θυμισε και τη μερα ειναι, 28 χρονια περασαν αλλα παντα θα ζει μεσα στην καρδια μου...

Το Μπαλκόνι του Αρχάγγελου

Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε

μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα

είναι η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα

τα νερά τρέχουν πράσινα μες το γαλάζιο

Τα νησιά είναι ακόμα ταγμένα στη θέση τους

εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου

τα ηφαίστεια στέκουν βουβά και αφουγκράζονται

των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολώνες

Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύννεφα

και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει

ένα φως κουρελάκι μου φέγγει

και γω ταξιδεύω και αντέχω και ξέρω καλά

ποια γλώσσα μιλάω ποια γλώσσα παλιά

ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά

Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα

ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια

τα κορμιά των σταριών στο βοριά ταλαντεύονται

στη οθόνη τους σύμπαντος άσβηστοι φάροι

Οι μεγάλοι γκρεμοί τα πουλιά και τα θαύματα

στων παιδιών τη παλάμη αντηχούνε και ανθίζουν

και χιλιάδες αστέρια τα αμέτρητα ποιήματα

μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια

Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου

και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια

τους ένας σκύλος το χώμα μυρίζει

και γω ταξιδεύω και αντέχω και ξέρω καλά

ποια γλώσσα μιλάω ποια άγια λαλιά

ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά

Ο αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του

όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια

Το προηγούμενο σαββατοκύριακο βρέθηκα στο καταφυγιο M.Δέφνερ στο Παρνασσό. Ο περισσοτερος κοσμος συνδεει τον Παρνασσο με το σκι. Αντιθετα λοιπον με το τι λενε εμεις πηγαμε για ορειβασια στις πλαγιες του βουνου.

Σαββατο βραδυ καθισμενοι στο ζεστο και φιλοξενο καταφυγιο ξεκινησαμε αλλη μια συζητηση με θεμα τι ειναι ορειβασια για τον καθενα απο εμας και ως συνηθως δεν βγαζαμε ακρη, μεχρι που μας διεκοψε ενας κυριος και μας ρωτησε αν θα μπορουσε να μας πει την δικια του αποψη. Μια αποψη που χαιρομαι που ακουσα...

"Δεν ειναι μονο η αθληση, η κατακτηση μιας καποιας ψηλης κορυφης, η περιπετεια, η ψυχαγωγια! Δεν ειναι μονο η ψυχικη αναταση και η ευχαριστηση που νιωθουμε οταν περπαταμε μεσα στα δαση, στις γεματες λουλουδια πλαγιες, μεσα ή πανω στους παγωμενους καταρακτες ή κολυμπαμε στις λιμνες και στα ποταμια των βουνων μας. Ορειβασια δεν ειναι μονο η γλυκια και αγνη συντροφια τνω βοσκων και των κατοικων των απομακρυσμενων χωριων μας, δεν ειναι ο καθαρος και ευωδιαστος αερας της ορεινης υπαιθρου, δεν ειναι το γλυκοχαραμα με το κελαηδημα των πουλιων ή τα ειδυλλιακα ηλιοβασιλεματα.Ορειβασια, ιδιαιτερα τη σημερινη εποχη, ειναι ολα αυτα μαζι και κατι περισσοτερο:ειναι η ψυχικη και σωματικη ισορροπια, ειναι το μετρο, ειναι ο αγωνας ο καλος, ειναι η κοινωνικη αλληλεγγυη, ειναι η ολοκληρωση του ανθρωπου."

αυτο ειναι το συνθημα που κυριαρχει τα τελευταια χρονια στον πλανητη μας. Λιγο αργα δεν νομιζετε πως μας επιασε ο πόνος και ο καημος για την αμοιρη γη!!! Ξυπνησαμε ενα πρωι και δεν ειχαμε με τι να ασχοληθουμε και ειπαμε ας ριξουμε μια ματια στον πλανητη που κατοικουμε, οχι επειδη μας ενδιαφερει αλλα ετσι για να περναει η ωρα.

Δυστυχως ο χρονος ομως περναει τοσο γρηγορα που οτι και να κανουμε πλεον ειναι πολυ αργα. Οσες λαμπες και να αλλαξουμε σημασια εχει οτι θα αφηνουμε τα φωτα ανοιχτα, οσο και να μιλαμε για εξοικονομηση ενεργειας θα πηγαινουμε με το αυτοκινητο στο περιπτερο για εφημεριδα και τσιγαρα, θα βαζουμε τερμα τους ενισχυτες στα νυχτερινα μας παρτυ

ξημερωνει η 16 μερα του Γεναρη και πολλοι δημοι της Αττικης ακομα δεν εχουν ξεστολισει τους δρομους απο τα φωτεινα αστερια και λαμπακια των γιορτων (μαλλον μερικοι γιορταζουν ακομα την αλλαγη του χρονου ή περιμενουν να τις αλλαξουν με λαμπες εξοικονομησης ενεργειας)

δυστυχως η γη εχει φυγει απο τα χερια μας και δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα για να την κρατησουμε σε αυτα...

Σε αντιθεση με πολλους φιλους και γνωστους εμενα εκτος παρακολουθησης των σηριαλ τυπου Prison Break και Lost, οχι απαραιτητα επειδη δεν μου αρεσαν (αλλωστε δεν ειχα δει ουτε ενα επεισοδιο για να κρινω) απλα επειδη δεν ειχα πολυ χρονο. Κατα καιρους διαβαζα και ακουγα σε site και ραδιοφωνικους σταθμους ,κριτικες ,σχολια,ερωτησεις για την πλοκη και την συνεχεια των συγκεκριμενων σειρων που αναρωτηθηκα δεν μπορει καλες θα ειναι αλλα οπως ειπα που χρονος να το διαπιστωσω.

Χθες το βραδυ αραχτοι στο σπιτι μιας φιλης, λεγοντας πως τα περασαμε τις γιορτες, πεφτει η ματια μας στην ανοιχτη τηλεοραση που επαιζε Prison Break στον ΑΝΤ1. Ετσι εντελως τυχαια ειδα το πρωτο μου επεισοδιο. Εντυπωσεις???? δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα αλλα ομολογω οτι αν βρω χρονο θα το δω, με μια προυποθεση ομως , να παρω απο καποιον ολη τη σειρα και να την δω με την ησυχια μου γιατι καθε βραδυ στις 23:00 δεν λεει...

Πόσοι άραγε είναι οι πραγματικοί φίλοι ανάμεσα σε όλους τους γνωστούς μας?

Ευτυχώς ή δυστυχώς περιστοιχιζόμαστε από γνωστούς που αλλάζουν με την ταχύτητα που έχει ο ρυθμός της ζωής μας. Κάθε μέρα γνωρίζουνε νέο κόσμο μιλάμε , γελάμε , κλαίμε, πίνουμε , περνάμε καλά ή όχι και νομίζουμε πως αποκτήσαμε ένα νέο φίλο. Φίλο με ημερομηνία λήξης μερικών ημερών ή εβδομάδων. Το πιο πιθανό είναι να τον ξαναδούμε (αν τον ξαναδούμε) μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά τι σημασία έχει, έως τότε γεμάτος ο κόσμος από νέες γνωριμίες.

Ευχαριστώ, αλλά δεν θα θέλω άλλες τέτοιες φιλίες, προτιμώ τον έναν και καλό παρά τους χιλιάδες που δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν εκτός από μερικές ευχάριστες ώρες.  

Διερωτήθηκα καθώς κοίταζα τα μεγάλα θλιμμένα μάτια του καλύτερου φίλου μου που κάθονταν απέναντι ανήμπορος να με βοηθήσει περιμένοντας ένα χάδι.

   Ξυπνώντας ένα πρωί πριν μερικές μέρες τον είδα να έχει ακατάσχετη ρινορραγία και καθώς δεν μπορούσα να την σταματήσω πήγαμε αμέσως στον κτηνίατρο. Σταμάτησε την αιμορραγία έστειλε αίμα στο εργαστήριο για εξετάσεις τα αποτελέσματα των οποίων δεν άργησαν να έρθουν κι όσο και αν ήταν αναμενόμενα πάντα παγώνεις στο άκουσμα τους.. Λεϊσμανίαση ή KALA-AZAR (όπως είναι ευρύτερα γνωστό) έγραφε το χαρτί του εργαστηρίου, ευτυχώς σε πρώιμη κατάσταση.

   Άτιμη αρρώστια αφενός γιατί είναι κολλητική στον άνθρωπο (σπάνια βέβαια αλλά ποτέ δεν ξέρεις), αφετέρου γιατί δεν υπάρχει θεραπεία ( η μόνη θεραπευτική αγωγή απαιτεί ένα φάρμακο που δεν είναι εγκεκριμένο από τον ΕΟΦ με αποτέλεσμα να το βρίσκεις με «πλάγιους» τρόπους και το κόστος της θεραπείας να είναι σημαντικό και χωρίς εγγυημένα αποτελέσματα) οπότε δύο λύσεις υπάρχουν ή προχωράς σε ευθανασία (πολλοί αναγκάζονται γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο οικονομικό χωρίς μάλιστα να έχουν σίγουρα αποτελέσματα της θεραπείας) ή ξεκινάς άμεσα θεραπεία με τις πιθανότητες να είναι εναντίον σου (8% ξεπερνάει μόνιμα την ασθένεια, 35% γίνεται καλά με τον κίνδυνο να ξανακολήσει μετά από 1,5-2 χρόνια καθώς παραμένει φορέας και το υπόλοιπο 57 % δεν αντέχει την σκληρή θεραπεία και πεθαίνει πριν την ολοκλήρωση της παρουσιάζοντας νεφρική ανεπάρκεια)

  Γιατρέ ο σκύλος θα ταλαιπωρηθεί αν ξεκινήσουμε την θεραπεία είναι η αυθόρμητη ερώτηση μου, αν ναι καλύτερα να τον «κοιμίσω» αλλιώς ξεκινάμε…πάλι εξετάσεις που ευτυχώς δεν έδειξαν πρόβλημα στα ζωτικά όργανα (συκώτι, νεφρά) και ξεκινήσαμε τις ενέσεις (25ml καθημερινά για 30 μέρες).

  Η απάντηση στην ερώτηση τελικά ποια είναι; 

  Ειλικρινά δεν ξέρω αν έπραξα σωστά, ελπίζω μόνο να μην ταλαιπωρήσω τον άτυχο φίλο μου μόνο και μόνο για να πω ότι έκανα ότι μπορούσα γιατί στην πραγματικότητα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μόνο να του δώσω όλη μου την αγάπη που χρειάζεται για να κερδίσει τη δύσκολη μάχη που έχει ξεκινήσει…

Για ακομα μια φορα γυρισμα μουσκεμα σπιτι εξαιτιας της αποτομης νεροποντης αλλα δεν με ενοιαζε. Κανονικα θα επρεπε να ημουνα απιστευτα εκνευρισμενος να μου φταινε ολα και να μην σηκωνω κουβεντα αλλα ειλικρινα το διασκεδασα αυτη την φορα.

"Τοσο καιρο εχει να βρεξει, τοσος κοσμος περιμενει πως και πως την βροχη, τι εγινε που θα βραχω και εγω λιγο" σκεφτηκα και συνεχισα να δεχομαι τις σταγονες του νερου. Πιο πολυ στεναχωρεθηκα που εγινε χαλια η μηχανη.

Φτανω σπιτι αλλαζω και κανω το μοιραιο λαθος να ανοιξω την τηλεοραση, δεν καθομουνα λιγο ακομα στην βροχη καλυτερα...

Οι ιδιοι που τοσο καιρο φωναζαν οτι οι σταθμες του νερου ειναι κατω απο τα ορια επιφυλακης, οτι οι γεωργοι μας θα καταστραφουν κτλ κτλ ... να βγαινουν και να λενε οτι πνιγηκαμε και να τα βαζουν με το κρατος και την αντιπαλη πολιτικη ομαδα. Οσο για τους δηθεν "επαγγελματιες" ας αποφασισουν επιτελους θελουν να βρεξει ή οχι ... ή μηπως θα ηταν καλυτερα να τους δώσουμε ενα διακοπτη και να ανοιγουν τους ουρανους οποτε τους βολεύει???

23/8/2006: ολη η φίλαθλη Ελλάδα σοκάρεται βλεποντας τον Νίκο Ζήση να δεχεται το αντιαθλητικο χτυπημα του Βαρεχάο και να τραυματιζεται σοβαρα. ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ στεναχωρηθηκαν και εστειλαν ευχες για γρηγορη ανναρωση στον ατυχο Νικόλα

1/3/2007 μολις μερικους μήνες μετα, ο Νικόλας αντιμετωπίζει με την ομάδα του την Μπενετόν τον Αρη. Το παιχνίδι ειναι ντερμπι και στο τελος ο Νικόλας κερδιζει φάουλ και δυο βολές...Και τοτε ξυπναει δεν ξερω πως να το πω "Μίσος, τρέλα, αχαριστία, αρρωστεια για την ομαδα, αμνησια..." ειλικρινα δεν ξερω. "Ζήση γ.. η μάνα σου" τραγουδάει εν χορο ολο το γήπεδο (το ιδιο θα γινοταν σε οποιοδηποτε γηπεδο για να μην παρεξηγηθω απο τους φιλους του ΑΡΗ) . Σουταρει ευστοχει και κανει μια χειρονομια στην εξεδρα σαν να τους ελεγε ευχαριστω...

αυτοι είμαστε, ενας λαος χωρις παιδεία, χωρις μνήμη, χωρις καν αυτοεκτίμηση...

Τους βαρέθηκα όλους ακόμα κι εμένα...

Αν θελω ας κανω και αλλιως, οποτε πρέπει να αποδεχτώ την πρόσκληση του Γιάννη και να παιξω στο παιχνίδακι...

1. Θάλασσα...Απλά την λατρεύω και δεν μπορω μακριά της. Γι' αυτό αλλωστε μετακόμισα το 1999 απο το Ψυχικό στην Λούτσα.

2. Οταν εχω νευρα (σύνηθες φαινομενο) ξεσπαω δυστυχως στο ιδιο ατομο, στην μητερα μου. Μανούλα συγχνώμη

3. Για 3 μορια εχασα το Μαθηματικο Ηρακλειου το 1991. Δεν ξερω αν θα ηταν διαφορετικη η ζωή μου αλλα ...

4. Θελω να παρω την μηχανή και τον σκύλο μου για μια μεγαλη βόλτα στην μαγευτικη Κρήτη...

5. Βαριέμαι απιστευτα τις μεσημεριανες εξόδους για καφέ. Νομίζω οτι σπαταλάω τον χρόνο μου χωρις νόημα.

Οι πεντε φιλοι που προτεινω να παιξουν ειναι

1.Εliza21

2.nefos

3.xristos

4.redrose84

5.kit kat